αφιέρωμα: Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Ο Χίτλερ έχει καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία καθώς και  ο Μουσολίνι στην Ιταλία. Κι οι δυο τους έχουν επιβάλει στους λαούς τα δικτατορικά, φασιστικά καθεστώτα. Ο φασισμός απειλεί την ειρήνη. Τα σύννεφα του πολέμου σκεπάζουν τον ουρανό της Ευρώπης. Ο Χίτλερ εξοπλίζεται πυρετωδώς ,δημιουργεί μια φοβερή πολεμική μηχανή και το 1939 επιτίθεται. Αρχίζει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος. Ο αιματηρότερος που γνώρισε η ανθρωπότητα. Οι λαοί παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα! Ο γερμανικός στρατός παρελαύνει. Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης πέφτουν στα χέρια του Χίτλερ.

    Είχαν προηγηθεί και άλλες ιταλικές προκλήσεις. Ο τορπιλισμός της «Έλλης», ήταν των κορύφωμα αυτών των προκλήσεων. Αθέατο το υποβρύχιο-δολοφόνος, χάθηκε στην απεραντοσύνη των νερών. Μα τα θραύσματα της τορπίλης που βρέθηκαν, με τα εθνικά χρώματα της Ιταλίας πάνω τους, δεν άφηναν πια καμιά αμφιβολία: Ο Μουσολίνι μεθόδευε τη δημιουργία αφορμής πολέμου. Οι Έλληνες το κατάλαβαν, μα ήθελαν ειρήνη. Άφησαν το θανάσιμα χτυπημένο καράβι στον υγρό του τάφο, έθαψαν τους νεκρούς, έκρυψαν τα πειστήρια της ταυτότητα του δολοφόνου, προσευχήθηκαν στην Παναγιά για την Ειρήνη .Έπειτα, με το κλαδί της ελιάς στο χέρι, συνέχισαν τις δουλειές τους….

    Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Οι σειρήνες του πολέμου ουρλιάζουν δαιμονισμένα. Οι καμπάνες ηχούν. Πόλεμος! Η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα. Σαν σήμερα ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι, ζήτησε να παραδοθεί η πατρίδα μας στη σκλαβιά και την ταπείνωση. Ο πόλεμος ξεκίνησε με ένα «¨ΟΧΙ¨» που έγινε τραγούδι στο στόμα όλων των Ελλήνων. Φαίνεται όμως πως ο Μουσολίνι δεν ξέρει καλή ιστορία. Δεν ξέρει πως τούτος ο λαός — ο μικρός, ο μέγας — γέννησε και ανάθρεψε ήρωες. Δεν ξέρει πως η ψυχή τούτου του λαού είναι αδούλωτη. Στο ψυχρό τηλεγράφημα του Μουσολίνι ο λαός μας απαντά  με ένα «ΟΧΙ». «ΟΧΙ» δε θα παραδοθούμε, «ΟΧΙ» θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε!

    Οι Έλληνες φαντάροι μάχονται αψηφώντας τον εχθρό, τα χιόνια και τη φοβερή παγωνιά. Το χέρι τους κολλημένο στο ντουφέκι. Ποιος λογάριαζε την πείνα, τις ψείρες και τα κρυοπαγήματα; Προχωρούσαν πάντα μπροστά, στο χρέος. Ο ελληνικός στρατός ανεβαίνει τα βουνά της Πίνδου. Ο συνταγματάρχης Δαβάκης έκανε ένα θαυμάσιο ελιγμό. Η πρώτη ελληνική νίκη ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα. Οι Ιταλοί υποχωρούν από την Αλβανία. Ο Μουσολίνι λύσσαξε! Η Ευρώπη έτριβε τα μάτια της. Όλοι το είχαν καταλάβει ότι πράγματι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!

    Όμως στην Ελλάδα τα βάσανα και οι καημοί δεν έχουν τελειωμό. Νικημένος και ντροπιασμένος ο Μουσολίνι ζητάει τη βοήθεια του Χίτλερ. Ο φοβερός γερμανικός στρατός επιτίθεται από τα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας. Ο ελληνικός στρατός αντιστέκεται και πάλι γενναία, αλλά αποκαμωμένος και αποδυναμωμένος από τον πόλεμο κατά των Ιταλών αναγκάζεται να υποχωρήσει. Το  μέτωπο καταρρέει. Η Ελλάδα στη σκλαβιά.

(η μάχη του Ρούπελ)

    Αρχίζει η μαύρη περίοδος της κατοχής. Τέσσερα μαύρα χρόνια σκλαβιάς και μαρτυρίου για το λαό μας. Χιλιάδες πεθαίνουν από την πείνα και τη δυστυχία. Χιλιάδες οι νεκροί από τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών και των Ιταλών. Όλοι θυσία στο βωμό της λευτεριάς! Ο λαός μας περνάει δύσκολες ημέρες. Η πείνα θερίζει! Χιλιάδες οι νεκροί. Πουλούν τα υπάρχοντά τους για ένα κομμάτι ψωμί.

(Στιγμιότυπο από την ταινία ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ. [Όλη η ταινία στην αρχική σελίδα])

    Ο λαός μας αντιστέκεται. Και μέσα σε αυτό το πανηγύρι η νεολαία της πατρίδας μας οργανώνεται στον αγώνα για τη λευτεριά. Ακόμη και μικρά παιδιά βρίσκουν τον τρόπο να επιβιώσουν μέσα στην Κατοχή και να βοηθήσουν τον αγώνα. Το Μαΐο του 1941 ο Μανόλης Γλέζος κι ο Απόστολος Σιάντος κατεβάζουν και «κουρελιάζουν» τη χιτλερική σημαία που είχαν υψώσει οι Γερμανοί στον ιερό βράχο της  Ακρόπολης των Αθηνών. Στις 25 Νοεμβρίου του 1942 οι αντάρτες ανατινάζουν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου.

Ανδρείοι σεις που πολεμήσατε γενναία και πέσατε ένδοξα. Όταν θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν, τέτοιους βγάζει το έθνος θα λένε και έτσι θαυμάσιος θα είναι ο έπαινός σας. Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας. Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της λευτεριάς.

(ακολουθεί σχολικό ντοκιμαντέρ αποτελούμενο από δύο μέρη)

«Κι αν είν’ η Ελλάδα τόση δα,
στο χάρτη μια κουκκίδα,
είναι η ωραιότερη
στον κόσμο αυτόν πατρίδα.

Πάνω σ’ αυτήν τα μάτια τους
όλοι οι λαοί ακουμπούνε
και τους παλμούς της λευτεριάς
ακούνε να χτυπούνε.»

Χρόνια Πολλά και πάντα ελεύθεροι!!!!!!!!